စိတ္အေၾကာင္း

စိတ္အေၾကာင္း

( စိတ္ဆုိုးစိတ္ယုတ္ရွိသူသည္ ကုိ္ယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မၾကည္ညဳိႏုိင္၊ မိတ္ေဆြခ်င္း ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ သားခ်င္း သမီးခင္ပြန္းခ်င္း ဆရာ ဒကာခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္း ရင္းႏွီးသူခ်င္းကလည္း သူ၏ ယုတ္မာ ေၾကာင္းကို သိလွ်င္ ခ်စ္ခင္ႏုိင္၊ အားရႏုိင္၊ ၾကည္ညိဳႏုိင္ၾကမည္မဟုတ္။ ဤသို႔ ရင္းႏွီးသူမ်ား အထင္ေသးမည္ကို စိုးေသာေၾကာင့္လည္း မိ္မိ စိတ္ထားကို ျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္ ျမင့္ျမတ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထိုက္ၾက ေပသည္။ )

အာ႐ုံကို သိတတ္ေသာ သေဘာသည္ စိတ္

ငါတို႔သည္ ဟိုဟာသိ သည္ဟာသိႏွင့္ အခ်ိန္ရွိသမွ် အာ႐ုံေတြကို သိေနၾကသည္။ ထိုသို႔ အာ႐ုံေတြကို သိတတ္ေသာသေဘာကို ““စိတ္””ဟု ေခၚသည္။ ““သိ””ဆိုေသာ္လည္း ၪဏ္ျဖင့္သိေသာ အသိ မဟုတ္၊ အာ႐ုံကို ရေအာင္ ယူႏုိင္ျခင္းကိုပင္ ““အသိ””ဟု ေခၚသည္။

အ႐ုံ ၆ ပါး, အသိ ၆ မ်ဳိး

၁။       အဆင္း အေရာင္ဟူသမွ်        =       ႐ူပါ႐ုံ

၂။       အသံဟူသမွ်   =       သဒၵါ႐ုံ

၃။       အနံ႔ဟူသမွ်     =       ဂႏၶာ႐ုံ

၄။       အရသာဟူသမွ်         =       ရသာ႐ုံ

၅။       အေတြ႔ဟူသမွ် =       ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံ

၆။       ႂကြင္းေသာသိဖြယ္ဟူသမွ်       =       ဓမ္ၼာ႐ုံ

႐ူပါ႐ုံကို ျမင္ေသာအခါ၊ ျမင္သိ-သိေသာစိတ္ ျဖစ္၏။ သဒၵါ႐ုံကို ၾကားေသာအခါ၊ ၾကားသိ-သိေသာစိတ္။ ဂႏၶာ႐ုံကိုနံေသာ၊ ေမႊးေသာ အခါ နံသိ၊ ေမႊးသိ- သိေသာစိတ္၊ ရသာ႐ုံကိုအရသာခံ ေသာအခါ၊ အရသာသိ-သိေသာစိတ္၊ တစ္စုံတစ္ခုကုိေတြ႔ထိရေသာ အခါ၊ အေတြ႔ အထိသိ-သိေသာစိတ္၊ ထုိအာ႐ုံငါးပါးႏွင့္တကြ ႂကြင္းေသာ အေၾကာင္း အရာေတြကို သိေသာအခါ ဆုိင္ရာကို သိေသာ စိတ္မ်ား ျဖစ္ၾက ေလသည္၊ ဤသို႔ ဆိုင္ရာအာ႐ုံကုိ ရေအာင္ ယူႏုိင္ျခင္းသည္ စိတ္၏ သိျခင္းတည္း။

စိတ္၏အျခင္းအရာ

စိတ္သည္ အေ၀းသို႔လည္း သြားႏုိင္၏၊ တစ္ပါးတည္းသာ လွည့္လည္ေလ့ရွိ၏၊ ခႏၶာကိုယ္ အထည္ျဒပ္လည္းမရွိ၊ ခႏၶာကိုယ္၀ယ္ ဟဒယလုိဏ္ဂူ၌ အမ်ားအားျဖင့္ ျဖစ္ေလ့ရွိ၏ဟု ဓမၼပဒပါဠိေတာ္၌ ေဟာေတာ္မူသည္၊ ထုိသို႔ ေဟာေတာ္မူသည့္အတုိင္း စိတ္၏ အျခင္း အရာကို ထင္ရွားေအာင္ ျပပါဦးမည္။ 

အေ၀းလည္းသြား

စိတ္သည္ ေျချဖင့္ ေလွ်ာက္သြားႏုိင္သကဲ့သို႔ အေ၀းရပ္ ေရာက္ေအာင္ သြားႏုိင္သည္မဟုတ္၊ သိုိ႕ေသာ္ အလြန္ေ၀းေသာ အရပ္ကို လွမ္း၍ အာ႐ုံျပဳႏုိင္ရကား အေ၀းေရာက္ေအာင္ သြားသကဲ့သုိ႔ ထင္ရေပသည္၊ ဥပမာ-မႏၲေလးမွေန၍ ရန္ကုန္ရွိ အာ႐ုံမ်ားကုိ အာ႐ုံ ျပဳရာ၌ စိတ္သည္ ရန္ကုန္သုိ႔ ေရာက္သြားသည္ မဟုတ္၊ မႏၲေလးမွာ ျဖစ္လ်က္ပင္ ရန္ကုန္သို႔ လွမ္း၍ အာ႐ုံျပဳႏုိင္သည္၊ ထုိသုိ႔ အေ၀း အာ႐ုံကို ယူႏုိင္သည့္အတြက္ ““အေ၀းလည္း သြား”” ဟု ဆုိရေပသည္။

တစ္ပါးတည္း   လည္

စိတ္သည္ အလြန္အျဖစ္အပ်က္ ျမန္၏၊ လက္ဖ်စ္တစ္ခ်က္ တီးခန္႔ အခ်ိန္မွာပင္ စိ္တ္ေပါင္း ကုေဋတစ္သိန္းမက ေရွ႕ေနာက္ ဆက္၍ ျဖစ္ပ်က္ႏုိင္၏၊ ထုိမွ်ေလာက္ အျဖစ္အပ်က္ ျမန္သည့္ အတြက္ စိတ္ ၂-မ်ဳိး ၃-မ်ဳိး တစ္ၿပိဳင္နက္ျဖစ္၍ အာ႐ုံ ၂-ခု ၃-ခုကို တစ္ခါတည္း ယူႏုိင္သည္ဟု ထင္ရေလသည္၊ စင္စစ္မွာ ၂-စိတ္ ၃-စိတ္ ၿပဳိင္၍ ျဖစ္႐ုိးမရွိ၊ တစ္စိတ္ၿပီးမွ တစ္စိတ္ ျဖစ္၍ အာ႐ုံတစ္ခုကုိ ယူၿပီးမွ တစ္ျခားအာ႐ုံတစ္ခုကို ဆက္၍ ယူရသည္။

ေမႊးႀကိဳင္စြာ ပန္းနံ႔သာ ျခယ္လွယ္ထားေသာ ဖဲေမႊ႕ရာေပၚမွာ ထုိင္လ်က္ ခ်ဳိခ်ဥ္စားရင္း က၍ သီဆုိေနသူကို ၾကည့္႐ႈ နားေထာင္ရာ ၌ အဆင္း, အသံ, အနံ႔, အရသာ, အေတြ႕ အာ႐ုံ  ၅-မ်ဳိးလုံးပင္ အနီး အပါးတြင္ရွိ၏၊ ထုိအခါ စိတ္သည္ ထုိအာ႐ုံ ၅-မ်ဳိးလုံးကုိ တစ္ၿပိဳင္ နက္မသိ၊ မိမိအႏွစ္သက္ဆုံး အာ႐ုံတစ္ခုခုကို စိတ္တစ္မ်ဳိးျဖင့္ ေရွးဦးစြာ သိၿပီးမွ အျခားအျခားေသာ အာ႐ုံမ်ားကုိ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဆက္၍ ဆက္၍ သိသည္။

ဤသုိ႔လွ်င္ စိတ္သည္ ၂-ပါး ၃-ပါး (အမ်ားအျပား) ၿပိဳင္၍ ျဖစ္႐ုိးမရွိ၊ တစ္ခုတည္းသာ ျဖစ္႐ုိးရွိေသာေၾကာင့္ ““တစ္ပါးတည္း လည္”” ဟု ဆုိရေပသည္။

ဆက္ဦးအံ့-““လည္””ဆုိေသာ္လည္း အေ၀းသုိ႔ လွည့္လည္သည္ မဟုတ္၊ အေ၀းအာ႐ုံကို ယူႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ““လည္=လွည့္လည္””ဟု ဆုိရေပသည္၊ အာ႐ုံတစ္ခုကို စိတ္က ယူရာ၌လည္း ထုိအာ႐ုံကုိ စိတ္တစ္စိတ္တည္းက အၿပီးအစီးသိေအာင္ မယူႏုိင္၊ အာ႐ုံတစ္ခုကုိ သိထုိက္သမွ်သိေအာင္ စိတ္္ေပါင္း အေတာ္မ်ားစြာ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျဖစ္ရသည္၊ ထုိသုိ႔ ဆက္၍ဆက္၍ အေတာ္မ်ားစြာ ျဖစ္ရေသာ္လည္း လက္ဖ်စ္တစ္ခ်က္တီး အခ်ိန္မွာ ကုေဋသိန္းေပါင္း မ်ားစြာ ျဖစ္ပ်က္ ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ လူအေပါင္းတုိ႔က ျမင္-ျမင္ျခင္း၊ ၾကား-ၾကားျခင္း၊ ေမႊး-ေမႊးျခင္း၊ 

ထိ-ထိျခင္း သိသည္ဟု မွတ္ထင္ ၾကသည္။

ကုိယ္ထည္မရွိ

စိတ္မွာ အထည္ကုိယ္ျဒပ္ အထင္အရွားမရွိ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ စိတ္ကို  ျဖဴသည္၊ မည္းသည္၊ ပိန္သည္၊ ၀သည္ဟု မဆုိႏုိင္၊ အာ႐ုံကုိ သိႏုိင္ ေသာ သေဘာ သတ္ၱိမွ်သာ ထင္ရွားရွိသည္။

ဂူေအာင္းဘိ

ျမင္သိ-သိေသာစိတ္သည္ မ်က္လုံးအတြင္းမွာ ျဖစ္၏၊ ၾကားသိ-သိေသာစိတ္သည္ နားအတြင္းမွာ ျဖစ္၏၊ နံသိ-သိေသာစိတ္သည္ ႏွာေခါင္းအတြင္းမွာ ျဖစ္၏၊ အရသာသိ-သိေသာစိတ္သည္ လွ်ာအတြင္း မွာ ျဖစ္၏၊ အေတြ႕သိ-သိေသာစိတ္သည္ ခႏ္ၶာကိုယ္၀ယ္ ထိမိရာ အရပ္တိုင္းမွာ ျဖစ္၏၊ ဤသုိ႕လွ်င္ အခ်ဳိ႕ အခ်ဳိ႕စိတ္မ်ား မ်က္လုံး စေသာအရပ္၌ ျဖစ္ေသာ္လည္း မ်ားစြာေသာ စိတ္တုိ႔ကား ရင္ခ်ဳိင့္ အတြင္းရွိ ဟဒယႏွလုံးအိမ္မွာ ျဖစ္ၾကသည္၊ ဤသုိ႕လုိဏ္ဂူႏွင့္ တူေသာ ႏွလုံးအိမ္မွာ အျဖစ္မ်ားေသာေၾကာင့္ စိတ္ကုိ ““ဂူေအာင္းသည္”” ဟု ဆုိရေပသည္။

အခ်ဳပ္မွာ-စိတ္ဟူသည္ ပုံသ႑ာန္မရွိ၊ အာ႐ုံကုိ ရေအာင္ယူျခင္း၊ အာ႐ုံကုိသိျခင္း သေဘာသတ္ၱိသာတည္း၊ ထုိကဲ့သုိ႔ အာ႐ုံယူရာ၌ မိမိျဖစ္ရင္းစြဲ ဟဒယလုိဏ္ဂူအတြင္းမွ တစ္ဆံခ်ည္မွ် အျပင္မထြက္ ၾကဘဲ အလြန္ေ၀းေသာ အာ႐ုံကုိ လွမ္း၍ယူႏုိင္ၾကသည္၊ ထုိသုိ႔ ယူရာ၌ ၂-စိတ္ ၃-စိတ္ ၿပိဳင္တူပူးေပါင္း၍မျဖစ္၊ တစ္စိတ္ၿပီးတစ္စိတ္ စီကာ စဥ္ကာ ျဖစ္သည္ဟု မွတ္ပါ။

[ေဆာင္]        ၁။       အာ႐ုံတစ္ခု၊ ရေအာင္ျပဳ၊ မွတ္႐ႈစိတ္သိပုံ။                

                    ၂။       အေ၀းလည္းသြား၊ တစ္ပါးတည္းလည္၊ ကုိယ္ထည္ မရွိ၊ ဂူေအာင္းဘိ၊ စိတ္၏ျခင္းရာစုံ။

                 

စိတ္ေကာင္းစိတ္ဆုိး ေရာေနပုံ

စိတ္တုိ႔သည္ အလြန္အျဖစ္အပ်က္ ျမန္ေသာေၾကာင့္ ၅ မိနစ္ ေလာက္အတြင္းမွာပင္ စိတ္ေကာင္းစိတ္ဆုိး (ကုသုိလ္ အကုသုိလ္စိတ္) ေရာေႏွာလ်က္ ျဖစ္တတ္သည္၊ နံနက္ေစာေစာ အိမ္ေပၚမွ ဘုရားရွိခုိး လ်က္ ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ေနစဥ္ အိမ္ေအာက္ထပ္မွ ေရာင္း၀ယ္မႈကိစၥျဖင့္ ေခၚသံၾကား၍ ေလာဘစိတ္ျဖစ္ရ၏၊ ဘုရားအာ႐ုံေနစဥ္ မခံခ်င္စဖြယ္ ေျပာလာသျဖင့္ ေဒါသစိတ္ ျဖစ္ရ၏။

ေရာင္းမႈ၊ ၀ယ္မႈ၊ ေလာဘကိစ္ၥ ျပဳတုန္းမွာပင္ လွဴခ်င္တန္းခ်င္ သည့္အခါ (လွဴမည္တန္းမည္ဟု ၾကံမိသည့္အခါ) သဒ္ၶါစိတ္ ““ကုသုိလ္ စိတ္”” ျဖစ္၏၊ တစ္စုံတစ္ခု အလုိမက် ေဒါသျဖစ္ေန တုန္းမွာ ဆရာသမားတုိ႔၏ အဆုံးအမကုိ သတိရ၍ သတိစိတ္ ““ကုသိုလ္စိတ္”” ျဖစ္ျပန္၏၊ တဏွာေပမ ေလာဘစိတ္ျဖင္႔ သမီး ခင္ပြန္း စကားေျပာေနစဥ္ စကားေျပာမတည့္၍ ေဒါသစိတ္ျဖစ္ေလရာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေက်နပ္ေအာင္ ေခ်ာ့သျဖင့္ စိတ္ေပ်ာ့၍ လာေသာအခါ ေလာဘ စိတ္ျဖစ္ျပန္၏၊ ဤသုိ႔ စသည္ျဖင္႔ စိတ္တုိ႔၏ ေျပာင္းလဲပုံ လ်င္ျမန္ေသာ ေၾကာင့္ စိတ္ျဖစ္တုိင္း ျဖစ္တိုင္း မိမိစိတ္ကုိ ““စိတ္ေကာင္းလား၊ စိတ္ဆုိးလား””ဟု ခြဲ ျခား၍ သိေအာင္ သတိထားၿပီးလွ်င္ မိမိစိတ္ကုိ စိတ္ေကာင္း မ်ားမ်ားျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ၾကပါကုန္။

႐ုပ္ခ်င္းကြဲသလုိ စိတ္ခ်င္းကြဲပုံ

လူတို႔မွာ တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ ႐ုပ္ခ်င္းမတူၾကသကဲ႔သုိ႔ ထို႔အတူ စိတ္ခ်င္းလည္း မတူၾကေခ်၊ ထုံထိုင္းေသာ႐ုပ္ သြက္လက္ ေသာ႐ုပ္ ကြဲျပားသကဲ႔သုိ႔ ထုံထိုင္း႐ုိးအေသာစိတ္ သြက္သြက္ လက္လက္ ထက္ျမက္ေသာစိတ္ ဟုလည္း ကြဲျပား လ်က္ရွိ၏၊ ထိုကဲ႔သုိ႔ကြဲျပားရာ၌ အလွဘက္ အသြက္ဘက္မွာ  အဆင့္ဆင့္သာ၍ ၿပိဳင္ဘက္ကင္း ေလာက္ေအာင္္ လွသူ၊ သြက္သူမ်ားလည္းရွိ၏၊ အဆိုးဘက္၊ အထိုင္း ဘက္မွာလည္း အဆက္ဆက္ ေအာက္က်လ်က္ တေစ္ၦၿပိတ္ၱာတမွ် ဆုိး၀ါး သူမ်ားလည္း ရွိၾကသည္၊ ထို႔အတူ စိတ္ခ်င္းကြဲျပားရာ၌လည္း စိတ္ေကာင္း စိတ္ထက္ဘက္၌ အဆက္ဆက္တန္းတက္ကာ ၿပဳိင္ဘက္ ကင္းေလာက္ေအာင္ စိတ္ေကာင္းသူ၊ ထက္ျမက္သူမ်ားရွိၾက၍ စိတ္ ယုတ္မာဘက္၊ စိတ္ထုိင္းဘက္၌လည္း ဆက္ဆက္ဆုိးကာ ေၾကာက္ မက္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ယုတ္မာသူ၊ သုံးမျဖစ္ေအာင္ ထုိင္း မိႈင္း သူမ်ားလည္း ရွိၾကေလသည္။

ျပင္၍ရႏုိင္ပုံ

ေတာ၌ေမြး၍ ေတာေသြးပါေသာ ေတာသူေတာသားသည္ ၿမိဳ႕ႀကီး ျပႀကီးသူတို႔၏ ၀တ္ပံု၊ စားပုံ၊ ေနပုံကုိ အလုံးစုံ အတုယူ၍ ကုိယ္က်န္း မားေရး စိတ္ခ်မ္းသာေရးကိုပါ လိုက္စားၿပီး ျပဳျပင္လိုက္က မၾကာခင္ ႐ုပ္တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းကာ ၁-ႏွစ္ ၂-ႏွစ္ ေလာက္ၾကာလွ်င္ေရွ႕ ကေတြ႕ေနက် လူအမ်ားပင္ အထင္မွားေလာက္ေအာင္ ႐ုပ္အဆင္း- ေျပာင္းလာႏုိင္၏။ ဤသုိ႔ အေျပာင္းအလဲ ေႏွးသျဖင့္ အျပင္ရခက္ေသာ ႐ုပ္အဆင္းသည္ပင္ ျပင္တတ္သူ ျပင္ခ်င္၍ျပင္ဆင္ေနလုိက္က တစ္မ်ဳိးတစ္ဖုံ ေျပာင္းႏုိင္ေသး၏။ အေျပာင္းအလဲ အလြန္ျမန္၍ အင္မတန္ ျပဳျပင္လြယ္ေသာစိတ္ကို တကယ္ျပင္လိုလွ်င္ အဘယ္မွာ ျပင္မရဘဲ ရွိမည္နည္း။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မိမိစိတ္ျဖစ္ပုံကုိ သတိထား၍ မေတာ္မတရားစိတ္တုိ႔ကို  ႏွိမ္နင္းသြားပါလွ်င္ မၾကာခင္ စိတ္ေကာင္း ရွိသူျဖစ္ကာ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေသာအခါ  ကိုယ့္စိတ္ကိုပင္ ၾကည္ညဳိခ်င္လာေအာင္ စိတ္ေကာင္းျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။

စိတ္ကိုျပင္သင့္ေသာ အေၾကာင္းမ်ား

မိမိ၏စိတ္ေနစိတ္ထားကုိ ေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ဖို႔ရာ အေၾကာင္း

မ်ားစြာရွိေပသည္။ မိမိစိတ္ထား မေကာင္းေသးေသာ အခ်က္၊ ယုတ္မာ ေနေသာ အခ်က္မ်ားကို မိမိသာအသိဆုံးျဖစ္၏။ ထုိကဲ့သို စိတ္ယုတ္ မာရွိေနေသာ သူသည္ ေလာကီဂုဏ္အတြက္ အထက္တန္း၌ေရာက္ ေနေသာလည္း စိတ္အေနအထားအားျဖင့္ ေအာက္တန္းစားပင္ျဖစ္ ေသး၏။ 

စိတ္ေနစိတ္ထား ေအာက္တန္းစားျဖစ္ေနေသာ ဂုဏ္ႀကီး-ရွင္ေသာ္လည္း ေနာက္ေနာင္ဘ၀တို႔၌ ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္ရ- ေတာ့လတ္ၱံ႔၊ ထိုကဲ့သို႔ တန္းေလွ်ာရမည့္  အေရးကို  ေတြ႕မိျခင္းေၾကာင့္ လည္း စိတ္ေနစိတ္ထား ႀကီးမားျမင့္ျမတ္ေအာင္ ျပဳျပင္ထိုက္ေပသည္။

စိတ္ဆုိုးစိတ္ယုတ္ရွိသူသည္ ကုိ္ယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မၾကည္ညဳိႏုိင္၊ မိတ္ေဆြခ်င္း ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ သားခ်င္း သမီးခင္ပြန္းခ်င္း ဆရာ ဒကာခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္း ရင္းႏွီးသူခ်င္းကလည္း သူ၏ ယုတ္မာ ေၾကာင္းကို သိလွ်င္ ခ်စ္ခင္ႏုိင္၊ အားရႏုိင္၊ ၾကည္ညိဳႏုိင္ၾကမည္မဟုတ္။ ဤသို႔ ရင္းႏွီးသူမ်ား အထင္ေသးမည္ကို စိုးေသာေၾကာင့္လည္း မိ္မိ စိတ္ထားကို ျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္ ျမင့္ျမတ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထိုက္ၾက ေပသည္။ 

ထုိျပင္ စိတ္ဆိုးစိတ္ယုတ္မာ ရွိေနသူသည္ ဒါနျပဳျပဳ၊ သီလ ေဆာက္တည္ ေဆာက္တည္၊ ဘာ၀နာကမ္ၼ႒ာန္းစီးျဖန္းစီးျဖန္း မည္-သည္ကုသိုလ္ လုပ္ငန္း၌မဆို ႐ုိးသားျဖဴစင္လိမ့္မည္ဟူ၍ မမွတ္ထင္ ထုိက္။ ထုိစိတ္ရင္းမေကာင္းသူ၏ ကုသိုလ္ကံမ်ားကား အက်ဳိးေပး စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ မရွိတတ္ေခ်။ ဤသို႔ေနာက္ေနာင္ဘ၀ အေရး၀ယ္ ျပဳသမွ်ကုသုိလ္၏ အက်ဳိးေပး မစင္ၾကယ္မည္္ စိုးေသာေၾကာင့္လည္း မိမိစိတ္ကုိ ျဖဴစင္ေကာင္းျမတ္ေအာင္ျပဳျပင္ထိုက္ၾကေပသည္။

ထို႔ျပင္ စိတ္ဆိုးစိတ္ယုတ္မာ ရွိေနသူသည္ ယခုတစ္ဘ၀တာ ယုတ္မာမည္မဟုတ္၊ ျဖစ္တိုင္းျဖစ္တိုင္းေသာ စိတ္ယုတ္မာမ်ားက  တစ္သႏ္ၲာန္လံုး (တစ္ကိုယ္လံုး) ထံုမႊမ္းေနရကား ေနာက္ေနာက္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာသို႔လည္း စိတ္ယုတ္မာ အဆက္ဆက္ဓာတ္သတ္ၱိ ကူးစက္ေနေသာေသာေၾကာင့္ ထိုသူကို ရင့္မာေသာ ပါရမီရွင္ဟု ဆိုဘို႔ ရန္ခဲယဥ္းေလသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို ပါရမီရွင္မ်ား စာရင္းမပါ ၀င္မည္စိုး၍လည္း ယုတ္မာဆိုး႐ြားေသာ စိတ္မ်ားကို အျမန္ဆံုးျပင္ထိုက္ ၾကသည္၊ ဤသို႔လွ်င္ မိမိ၏ စိတ္ေနစိတ္ထားကို မေကာင္း ေကာင္း ေအာင္ ျပဳျပင္သင့္ေသာအေၾကာင္းအရာေတြ မ်ားစြာရွိေပသည္။

မိလိႏၵမင္း စိတ္ကိုျပဳျပင္ပံု

မိလိႏၵမင္းႀကီးသည္ အရွင္နာဂသိန္ထံ ျပႆနာမ်ားကို အ ထိုက္အေလွ်ာက္ ေမးၿပီးေနာက္ သာသနာေတာ္၀ယ္လြန္စြာ အေရး ႀကီးေသာ ျပႆနာတို႔ကို ေမးဖို႔ရန္ မၾကံျဖစ္လာေသာအခါ ထိုျပႆ နာကိုမေမးေသးဘဲ ၇ ရက္ပတ္လံုး မိမိစိတ္ကို သမာဓိရေအာင္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္စည္းေနပံုမွာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အတုယူစရာ ေကာင္းလွပါသည္။

ေစာင့္စီးပုံကား

နံနက္ေစာေစာ အိပ္ယာထၿပီးလွ်င္ ကိုယ္လက္ စင္ၾကယ္ေအာင္ ေရခ်ဳိး၍ ၀တ္႐ုိး၀တ္စဥ္ အ၀တ္တန္ဆာမ်ားကို မ၀တ္ေတာ့ဘဲ ဖန္ရည္ဆိုးေသာ အ၀တ္၀ါကို ၀တ္ဆင္ကာ ဦးေခါင္း လည္း ေခါင္းတံုးအသြင္ မွတ္ထင္ေလာက္ေအာင္ ေခါင္းစြပ္လွ်က္ (ရဟန္းမဟုတ္ေသာ္လည္း )ရဟန္းဟုပင္ မွတ္ထင္ရေလာက္ေအာင္ ၾကံေဆာင္၀တ္ဆင္ၿပီးေနာက္ ၈ ပါးေသာအခ်က္မ်ားကို ၇ ရက္လံုးလံုး မပ်က္ျပားေအာင္ စိတ္ကို စြဲျမဲစြာ ေဆာက္တည္ေလသည္။ 
၈ ပါးကား-

          ၁။       ၇ ရက္အတြင္း မင္းကိစၥကို မျပဳေတာ့ၿပီ။

          ၂။       ရာဂစိတ္ကို မျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္စည္းမည္။

          ၃။       ေဒါသစိတ္ကို မျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္စည္းမည္။

          ၄။       ေမာဟစိတ္ကို မျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္စည္းမည္။

          ၅။       ေက်းေတာ္၊ ကၽြန္ေတာ္၊ အလုပ္သမား၊ အမုွေတာ္ ထမ္း မ်ားေပၚ၌ ေသာ္လည္းေကာင္း စိတ္ကို ႏွိမ္ခ်၍ မာန္မာန မျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္စည္းမည္။

          ၆။       ကိုယ္မႈ၊ ႏႈတ္မႈမ်ား ထူးျခားစြာ ေစာင့္စည္းမည္။

          ၇။       ျမင္ရ၊ ၾကားရ၊ ေတြ႕ရ၊ သိရသမွ်ေသာ အာ႐ံုမ်ားအတြက္ အကုသိုလ္မျဖစ္ေအာင္ မ်က္စိ၊ နား စေသာ ဣေျႏၵမ်ားကုိ ေစာင့္စည္းမည္၊

          ၈။       အားလုံးသတၱ၀ါတုိ႔အေပၚ ေမတၱာစိတ္ထားမည္၊

          ဤရွစ္ပါးေသာ အခ်က္မ်ားကုိ ၇-ရက္လုံးလုံး ေစာင့္သုံးလွ်က္ ၈-ရက္ေျမာက္ေန႔၏ နံနက္အခါ၀ယ္ နံနက္ေစာေစာစား၍ ဣေျႏၵၾကီးမားေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ကဲ့သုိ႕ စကၡဳေျႏၵကုိ ခ်ျပိးလွ်င္ စကားေျပာဆင္ျခင္ကာ အရွင္နာဂသိန္မေထရ္ထံသုိ႕  ၾကည္လင္ရႊင္ျပ ေအးျမေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္လွ်က္ ေလးနက္စြာေသာ ျပႆနာမ်ားကုိ ေမးေလွ်ာက္ေလသည္

အတုယူဖြယ္

ဤမိလိႏ္ၵမင္း၏ ၇ ရက္လံုးလံုး စိတ္ျပဳျပင္ပံုကို အတုယူ လ်က္ သူေတာ္ေကာင္းဘက္က အထက္တန္း ေရာက္ေသာ အမ်ဳိး သားအမ်ဳိးသမီးမ်ားလည္း မိမိေနအိမ္မွာပင္ တစ္ေန႔ တစ္ရက္ တစ္ နံနက္ စသည္ျဖင့္ ရက္ပိုင္းျခား၍ မိမိသႏၱာန္၌ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ အကုသုိလ္မျဖစ္ရေလေအာင္ မၾကာမၾကာ အထူးေစာင့္စည္း သင့္ေပ သည္၊ ဤသုိ႔ ေစာင့္စည္းဖန္မ်ားလွ်င္ အကုသုိလ္စိတ္ အထူး နည္းပါးေသာ သူေတာ္စင္အျဖစ္သို႔ တက္ေရာက္၍ သဒ္ၶါထူး ပညာထူး ေပၚေပါက္လာပါလိမ့္မည္။ ရက္ေပါင္း အေတာ္ၾကာေအာင္ နဂိုျဖစ္ တတ္ေသာ အကုသိုလ္စိတ္မ်ားလည္း မျဖစ္ပဲရွိပါလိမ့္မည္။   

      ““ဤေလာကႀကီးကုိ စိတ္သည္ ေဆာင္ၾကဥ္းအပ္၏၊

      ဤေလာကႀကီးကုိ စိတ္သည္ ဆြဲငင္အပ္၏၊

      သတ္ၱ၀ါအားလံုးပင္ စိတ္တည္းဟူေသာ တရားတစ္ခု၏ အလိုသုိ႔ လိုက္ေနရသည္၊””  (တရားေတာ္)

““ဓာတ္မ႐ုိက္ခင္ ေကာင္းစြာျပင္မွ ပုံတြင္က်န ႐ုပ္သြင္လွသို႔ မုခ်မွန္စြာ သံသရာ၏ ကမ္ၻာရပ္ခြင္ ဓာတ္အျပင္၌ စိတ္စဥ္က်န ႐ုပ္သြင္လွ၍ ေခမျမဳိ႕နန္း အေရာက္လွမ္းဖို႔ ျပင္စမ္းေစခ်င္ စိတ္အစဥ္ ကုိ ျပင္ဆင္ေလကြဲ႕ ေန႔စဥ္တဲ့။””

စိတ္အေၾကာင္းၿပီး၏။

                             (အမရပူရ ၊မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္၊ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ က်မ္းစာ မွ)